MABEL' S VERHAAL
Kanker was een ver van mijn bed- verhaal. Ik rookte & dronk, at niet altijd gezond, sporten was niet mijn hobby, liever lui. Met mijn 43 jaar was ik nog gevrijwaard van ellende, dacht ik. En dan opeens was de kanker daar, zomaar onverwachts in mijn leven. Mijn vriend had een zeer agressieve kanker. Een rollercoaster is nog een te ‘mild’ woord. Mijn leven werd overleven, in een absurd tijdsbestek, hoofd boven water proberen te houden. Elke emotie parkeren, sterk zijn, regelen, overzien. Dat laatste was onmogelijk. Overzien is het laatste wat haalbaar is in een ziektetraject. Ons leven was van onderzoek naar uitslag, van het bijstellen van de verwachtingen, totaal worden geleefd door kanker.
Binnen 1 maand was mijn vriend overleden. In de tussentijd probeerde ik iedereen op de hoogte te houden, redelijk onmogelijk. Alle steun was welkom maar welke ik wilde, wist ik ook niet. Naast je eigen emoties, zijn er gelijk zoveel andere emoties van anderen. Dus ik wilde wel hulp maar niet teveel andere emoties.
Dan valt in 2018, binnen 6 maanden mijn oordeel, borstkanker. Ik durf het mijn vrienden niet te vertellen. Dit is onwerkelijk. Kanker is er 1 op 3 en ik was ervan overtuigd dat het mijn huis voorbij zou gaan. Ik ga ook dood en dat wilde ik niet. Gezonder leven, bewegen, gezond eten. Het werden strohalmen, die mij overeind hielden. En de vrienden, een warm bad aan vrienden. Een netwerk is belangrijk, ik gun iedereen mijn netwerk van vrienden....
In 2022 kreeg ik weer kanker, dat was mijn 2 de keer borstkanker, ditmaal in mijn andere borst. Wederom pech, en een onderzoek gaf duidelijk aan dat ik geen gen-drager ben. Maar zoals de geneticus als zei, over 4 jaar weten we weer meer. Ik ben nog herstellende, ik ben blij dat mijn kanker tijdens de controle is ontdekt. Wederom was ik er snel bij en konden ze alles "radicaal" wegsnijden en startte wederom de bestralingen.
Ik heb aan beiden kanten gestaan, als naasten met alle onmacht, als weduwe achterblijvend en als kankerpatiënt met alle bergen aan onzekerheden. Sterker ben ik geworden, dat zeker en ook kwetsbaarder.
Met HartenTroost wil ik samen met een van mijn lieve vrienden, onze ervaringen delen. Ik wil meegeven wat ik als steunend en als troost heb ervaren. Wij zijn dichter bij elkaar gekomen en deze mooie sociale onderneming is ons gegeven.