ERNA'S VERHAAL
Toen ik hoorde dat iemand die mij dierbaar is de diagnose kanker had gekregen, zakte de wereld even onder mijn voeten vandaan. Ik was intens verdrietig en ik voelde mij heel machteloos. Ik wil de pijn en het verdriet bij de ander wegnemen, maar dat lukt niet. Het liefste wil ik meteen naar haar toe rijden om er voor haar te zijn. Maar zit ze hier wel op te wachten? Heeft ze niet even genoeg aan zichzelf? Zij moet dit nieuws misschien eerst zelf even verwerken. En wat ga ik zeggen? Of zeg ik niks en geef ik gewoon alleen een knuffel? Neem je dan bloemen mee of iets anders? Nou, dan maar een kaart sturen. Maar wat schrijf je daar nou weer op? Gewoon, dat je aan haar denkt? Is dat genoeg?
Helaas is dit scenario, net als bij velen, meerdere malen aan mij voorbij gegaan. En telkens weer vraag ik mij af hoe ik iemand tot steun kan zijn. Ik heb het gevoel dat ik nooit genoeg doe. Maar misschien vraag ik teveel van mezelf en kun je de situatie niet veranderen of verzachten en is het ‘gewoon’ iets waarmee we moeten dealen.
Ik stuur regelmatig berichtjes via Whatsapp. Soms gewoon een korte tekst ‘ik denk aan je’ en de andere keer een hartje. Als ze maar weet dat ik aan haar denk. En niet alleen aan haar, maar ook aan de dierbaren om haar heen. Ik laat weten dat ik er voor ze ben en dat ze altijd mijn hulp mogen inroepen. Ik vraag niet altijd hoe het met haar gaat, omdat ik bang ben dat ze die vraag al zo vaak krijgt. Af en toe stuur ik iets op, de ene keer een kaart, een andere keer een cadeautje. Ik merk dat ik dan niet zo'n standaard kaart wil sturen of een bos bloemen. Maar net even wat anders. Soms iets praktisch en dan weer iets met humor of een dierbare herinnering.
Zelf denk ik dat het heel belangrijk is om er ‘gewoon’ voor iemand te zijn. Dat ze weten dat ze bij je terecht kunnen als het even moeilijk gaat. Maar af en toe een verrassing in je brievenbus, daar wordt toch iedereen vrolijk van? 😉
Met HartenTroost hoop ik nog meer te kunnen betekenen voor anderen. Samen met mijn lieve vriendin werken we aan deze missie. En dat is ook wat kanker kan doen; het brengt mensen soms gelukkig ook dichter naar elkaar. Bij ons is dat zeker het geval.