Na de diagnose volgden vele behandelingen en die zijn nog steeds in volle gang. Waar zou ik zijn zonder de artsen van het UMC Utrecht en het Antoni van Leeuwenhoek? Wat een diepe indruk maakt het telkens weer op me, hun tomeloze inzet, hun liefde voor de patiënten zonder dat je zielig gevonden wordt, wat een fantastische mensen werken daar.

Dit heeft me aan het denken gezet. Ik wilde iets terugdoen voor wat ze mij daar geven. Want voor mij is het te laat, maar hoe mooi zou het zijn als ik het onderzoek naar dit zeldzame gen een klein beetje heb kunnen helpen zodat er in de toekomst misschien iemand genezen kan worden? Werken kan ik nu niet, maar wat ik wel kan is armbandjes maken. Een groot gedeelte van de opbrengst van deze armbandjes gaat naar het AVL, in hun strijd tegen dit dodelijke gen en naar de vrienden van het UMC.

Elk armbandje dat verkocht wordt doet ertoe, ze zijn allemaal belangrijk. Want ik heb er met liefde aan gewerkt, het heeft mijn gedachten afgeleid, het steunt het AVL en UMC en het draagt bij aan de kosten van mijn uitvaart zodat mijn nabestaanden daar niet voor hoeven op te draaien.

Als u een armbandje koopt: Dank u wel, uit de grond van mijn hart. Mede namens de dragers van dit gen en de artsen die het bestrijden.

Lieve groet, Chantal