Waarom durven mannen zich niet kwetsbaar opstellen en hun emoties tonen? En al niet helemaal tijdens een ziekteperiode? Terwijl juist dan je dit niet alleen kunt doen, maar met je partner, kind(eren), familie, vrienden en andere naasten. Het is nog steeds een taboe en dat wil ik doorbreken, want het is een verhaal dat nu eens verteld moet worden! 

Er zijn veel boeken geschreven over kanker door vrouwen en hier is veel aandacht voor in de media. Maar mannen die zich heel kwetsbaar opstellen en open zijn over hun onzekerheid, angst, niet meer zeker voelen in hun relatie, etc heb ik niet kunnen vinden toen ik het nodig had. Het boek kon ik ook niet vinden, dus ben ik het zelf gaan schrijven.  

Mannen die door ziekte een nieuwe identiteit moeten opbouwen. Een compleet transformatieproces, zowel privé als zakelijk. Dat is een enge, lange en moeilijke zoektocht wat je niet alleen kunt. Ik heb nieuwe emoties ervaren. In het boek neem ik een kwetsbare houding aan en laat zien wat de constante tegenslagen van tweeënhalf jaar lang met mij doen. Daarbij laat ik ook mijn positieve en optimistische kant zien door te schrijven hoe je je nieuwe leven weer kunt oppakken als je midden in het leven staat en nog zoveel dromen hebt. Dit boek geeft kracht en hoop en zal anderen helpen meer inzicht te verkrijgen in het hoofd van een mannelijke patiënt. Een verhaal voor lotgenoten wat als een hart onder de riem zal werken. Daarnaast wil ik partners, kinderen, familie en vrienden een inzicht geven waar een man dagelijks mee worstelt tijdens ziekte.  

Ik verdien bijna niets aan dit boek en dat is mijn bedoeling ook niet. Het gaat mij om anderen te helpen in dit soort moeilijke perioden, jullie ook?Soms weet je zelf niet eens je emoties te beschrijven en dus kun je dit ook niet delen met je dierbaren, zelfs als je wilt. Een kijk diep in de ziel.